AGE’s, voluit Advanced Glycemic Endproducts, maken je oud. Het zijn afvalproducten of eindproducten (o.a. uit voeding) die stukjes suiker, vet en aminozuren bevatten die normaliter worden afgevoerd via de darm en de blaas. Als dat afvoeren niet goed lukt, zetten de AGE’s zich vast in je lichaam en wordt het een belasting. Deze vervuiling leidt tot klachten en uiteindelijk tot allerlei ziekten zoals bijvoorbeeld slagaderverkalking (atherosclerose), diabetes type 2 en ontstekingsziekten. AGE’s zijn meetbaar in je lichaam en door de hoeveelheid te meten kan de biologische leeftijd van je lichaam worden bepaald. Is die ouder dan je werkelijke leeftijd, dan is dat een signaal dat het lichaam te vervuild is. Wat dit voor jou betekent en wat je eraan kunt doen, lees je hieronder.
Het probleem
We worden ouder en ouderdom komt met gebreken, dat snapt iedereen. Als je lichaam ouder wordt, dan verslechteren de functies door vervuiling en is het vatbaarder voor ziekten. Het meten van AGE’s maakt duidelijk hoe het gesteld is met interne vervuiling. AGE’s zitten standaard in je voedsel en worden vermeerderd door de manier van bereiden. Je lichaam kan een bepaalde hoeveelheid aan, ga je daar structureel boven zitten, dan hoopt het afval letterlijk op in je bindweefsel en de bloedvaten.
Een ongeboren baby kan al via de moeder een teveel aan AGE’s binnen krijgen, waardoor schade kan ontstaan. Het is een goede reden om je bewust te worden van AGE’s en waar ze inzitten. Een hint: het heeft veel – zo niet alles – te maken met bewerkt en ultrabewerkt voedsel en het langdurig bakken, roosteren en frituren van voedsel. “Less is more” gaat hier volledig op.
Afval veroorzaakt schade als het niet wordt afgevoerd
AGE’s zijn afvalstoffen die je kunt meten, ze bestaan uit glucose en proteïnen (versuikerde eiwitten) die zich ophopen in je bindweefsel, je bloedvaten en in je organen – in die volgorde. Te veel AGE’s geven de volgende effecten in je lichaam:
- Verhoging van de bloedsuikerspiegel waardoor hypo- of hyperglycemie kan ontstaan, een voorbode voor diabetes 2.
- Oxidatieve stress, wat betekent dat er meer vrije radicalen in je lichaam komen.
- Inflammatie, ook wel laaggradige ontstekingen genoemd, waardoor celmembranen minder goed functioneren.
- Verstoring van de afvoer van andere vervuiling zoals chemicaliën, pesticiden, fijnstof en zware metalen.
- Verslechtering van de metabole functies: een slechte vertering geeft allerhande andere klachten, waaronder ophoping van het verkeerde vet rondom de organen. Maar ook voedselintoleranties, slechte vertering, maagklachten, constipatie en allergieën.
Wat als je ze niet of nauwelijks hebt?
Een vermindering van AGE’s in je lichaam kun je realiseren door aanpassingen in het voedingspatroon, beweging en zelfs je mindset. De effecten kunnen behoorlijk groot zijn zoals: 
- Verbetering van je vertering;
- Vermindering van pijn door vermindering van ontstekingen;
- Een diepere slaap en een meer energie;
- Een immuunsysteem dat beter functioneert;
- Een versterking van de regeneratiekracht van je lichaam;
- Verjonging van je lichaam en daardoor minder kans op ziekte.
Hoe ontstaan AGE’s?
Bij Advanced Glycemic Endproducts moet je denken aan de vorming van kristalletjes van glucose, proteïne en vet. Die ontstaan onder meer bij het bakproces: de korst op je brood, het voedsel met ‘crunch’ en vlees met een bruin (of erger, zwart) randje. Het karamelliseren van suiker (koolhydraat) of de bruine korst op je voedsel is de zogenaamde Mailard reactie, voor het eerst beschreven door de Fransman Maillard. Hij beschreef de chemische reactie van suikers en aminozuren die kristallen vormen bij verhitting. Dit kan echter ook gebeuren in je lichaam, bij 37 graden Celcius. Ze zijn een eindproduct van de vertering in je lichaam.
Dankzij het onderzoek en het boek van professor Helen Vlassara (Het Anti AGE dieet) weten we dat suikers net zo makkelijk met vetten (lipiden) als met aminozuren reageert. Je krijgt dan de afkorting ALE’s. Zowel deze stoffen als de AGE’s kunnen door de moeder aan het ongeboren kind worden doorgegeven. Wat je eet en hoe je het bereid is dus van kinds af aan belangrijk om ziekte en veroudering in te dammen. AGE’s zijn afval dat in je lichaam blijft omdat het onvoldoende kan worden uitgescheiden. AGE’s komen van nature in voedsel voor, maar ze zijn overdadig aanwezig in ultrabewerkt voedsel. De bereiding van je voedsel kan extra AGE’s aanmaken. Je voedsel pocheren, stomen of wokken (of rauw eten) is beter dan je voedsel grillen, lang bakken of in de airfryer, oven of magnetron stoppen.
Kan het fout gaan?
Het gaat mis als de AGE’s aanhaken bij de celreceptor. Dan ontstaat er een chemische reactie in de cel die leidt tot een ontsteking. In bescheiden mate ruimt het lichaam hiermee het afval op. Is er een overvloed aan AGE’s, dan kunnen er kettingreacties plaatsvinden en ontstaat er een oncontroleerbare ontsteking. In de volksmond heet dit dan fibromyalgie, diabetes 2, neuropathie, enzovoorts. Prof. Helen Vlasara beschrijft in haar boek een veel groter aantal (kinder)ziekten die gelinkt kunnen worden aan een teveel aan AGE/ALE. Hard wetenschappelijk bewijs is er nog niet, maar een duidelijke link is er zeker.
Hopen zich te veel AGE’s op in je bindweefsel, dan kan er behalve ontsteking ook versuikering van de collageenstructuur plaatsvinden. Dit veroorzaakt stijfheid, meestal beginnend in de handen, benen en onderrug. Een hoge bloedsuikerspiegel versterkt de hoeveelheid AGE’s omdat deze onvoldoende afgebroken en afgevoerd worden. Bekende huidproblemen als rimpels, eczeem, ouderdomsvlekken of witte plekken op de huid kunnen eveneens herleid worden naar de AGE’s die zijn blijven zitten en niet zijn afgebroken en afgevoerd.
AGE’s komen in veelvoud in het volgende voedsel voor:
- Voedsel dat gepasteuriseerd, gesteriliseerd of geraffineerd is zoals het geval is bij melk en melkproducten, kaas en witte suiker;
- Frisdrank, waarbij cola (ook de lightversie) de meeste AGE’s bevat;
- Transvetten en plantaardige olie die verhit is (denk aan raapzaad, koolzaad, zonnebloem, enzovoorts – behalve olijf en kokos);
- Kant-en-klare producten met glucosefructosestroop;
- Koolhydraten die drooggebakken zijn zoals geroosterd brood, krackers, wafels en koekjes, maar ook gebrande noten en notenpasta’s.
- Rundvlees, kaas (rauwmelkse kaas bevat minder AGE’s)
Dat AGE’s in voedsel voorkomen is normaal maar je kunt de hoeveelheid sterk verminderen als je voor minimaal 80% de volgende adviezen hiervoor opvolgt. Deze bestaan uit twee delen te weten voedsel dat uit zichzelf weinig AGE’s bevat en de manier waarop je voedsel bereidt. Des te minder bewerkt, des te beter. Deze ‘regel’ zal je bekend voorkomen omdat dit voor veel andere zaken ook goed is.
Voedsel met weinig AGE’s en AGE-arme bereidingswijzen
- Verse vis, wildvangst niet groter dan je arm als vuistregel (dan zijn het veelal kleine visjes die groenten/algen eten).
- Plankton en algen, vanwege de omega 3 en de meervoudig onverzadigde vetzuren, zoals die ook in kokos- en rodepalmvet zitten;
- Polyfenolen/bioflavonoïden zoals die veelvuldig voorkomen in tuinkruiden (bieslook, knoflook, ui, rozemarijn) kurkuma, gember, druiven, ginko biloba en groene thee, om er een paar te noemen.
- Pocheren, marineren in wijn, azijn, citroensap of bier gaat AGE-vorming tegen.
- Vlees kan beter worden gestoofd, gekookt, gepocheerd of kort en niet te heet gebakken worden
- Groenten die beetgaar zijn bevatten de minste AGE’s.
- Stomen en het gebruik van specerijen en kruiden verlagen eveneens de AGE’s.
Conclusie
AGE’s zitten net als de antinutriënten (lectinen, saponinen, oxalaten) in je voedsel en worden bij een teveel een probleem voor het lichaam. Juiste voeding, op tijd ontgiften, leefstijl en goed omgaan met stress zijn de principes waar de natuurgeneeskunde traditioneel vanuit gaat. Kennisoverdracht is een noodzaak, want als je het niet weet, kun je er ook niets aan doen. In een volgende blog ga ik hier dieper op in.
Literatuur
Het boek van Helen Vlassara Het Anti AGE dieet.
Wil je een afspraak maken om je AGE’s te meten? Lees dan eerst https://hayobol.nl/metingen/age-scan-je-biologische-leeftijd/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23849496/
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC5266861/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33435948/
